نیازمند چیزی بودم که باورش کنم
نگاهت بر من افتاد و باور کردم
خواهان کسی بودم تا باورش کنم
خود و رویاهایت را با من تقسیم کردی و باورت کردم
اما آنچه که به راستی نیازمندش بودم باورکردن خود بود
مرا به دنیای درونت بردی و با اکسیر عشق یاریم کردی و به برکت توست که امروز زنده ام ،
لمس میکنم و باور دارم کسی ، چیزی یا خود را
آری تنها به خاطر وجود توست 
نویسنده » مهدی اصغری . ساعت 2:32 عصر روز شنبه 87 مهر 20